Sıcak bir dokunuş, tatlı bir tebessüm, bulutların arasından sıyrılıp ılık bir meltemin omuzlarında, mütebessim bir edayla yönelmişti evrene. Bir sabun köpüğü hafifliği ile bir anda içi ürpermiş, ruhu açlık hissetmişti, belki susamıştı beklerken…
Bir zerreyken hissettiği sıcaklığın, paylaştığı bedenin, ortak içtiği suyun, aldığı nefesin, huzur veren sesin, birlikte atan yüreğin sahibini ilk kez görecek olmanın merakı ile misafiri olduğu canın, cānānı olmak için sabırsızlanmaydı bu belki de…
Sonra bir meltemin taşıdığı serinlikte solan dudakları, al al olan yanağından çalarak rengini; kıraç toprakların yeşermesi, akarsuların okyanuslara kavuşması tadında şekerle bal çaldı dudaklarına bir anda…
Merak ve sabırla beklenen 9. aydan sonra, ciğerlere dolan oksijenin yakıcı etkisi ve keskin bir çığlıkla selam verilen bu yeni âlemde; hissedilen o muhteşem duygu, sevgiye; aynı muhabbetle cevap veren hayata tutunmak için evrene yayılan sıcaklığın ete kemiğe büründüğü, varlık boyutunda kimlik kazandığı kutsal bir andı o.
İnanılmaz bir güçle, derinlerde bir yerde yek ahenk bir ritimle çırpınırken, yeni bir âlemde atmaya başlayan minicik bir yüreğin, serçenin kanadına yüklenerek, yeniden hayat bulduğu andı o.
Yavrusunu, canından can katarak sarıp sarmalayan, sabrıyla güç vererek ayaklarının üzerinde durmasını sağlayan, hayatın tüm zorluklarından karşılıksız ve sonsuz sevgisiyle koruyan, acımasız dünyanın gerçeklerine hazırlayan, uğruna gözünü kırpmadan hayatını feda edebilen, yaşantımızın her evresinde bu duygusundan bir damla eksiltmeksizin aksine katbekat artıran, o kutsal sevginin sahibi, muhteşem varlık…
Hayata açılan yeni sayfaya en güzel resmi çizmek, yoğurduğu hamura en iyi mayayı katarak şekli vermek, tüm bunların yanı sıra oluşan bu yeni figüre sevgisiyle kutsadığı bir ruh, güçlü bir kimlik kazandırabilmek için varlığını tüm benliği ile ortaya koyan ve bunun için gerekirse tüm hayatı boyunca mücadele edebilen en büyük değer…
Yaratılmış tüm mahlûkatta aynı yüreğe ve benliğe sahip, sevginin renginin her tonunu giderek koyulaştırarak gönlüne sindiren tek isim… “ANNE!…”
Bu tarifsiz, akıl almaz duyguların varlığını ve kaynağını anlamakta zorlananlara hak vermemek olmaz. Zira böylesi bir sevginin manasını, anne olmayan birinden beklemek, o kişiden imkânsızı istemek demektir!…
Hayat, yaşanmışlıkların, edinilmiş tecrübelerinden oluşan, kimi için uzun kimi için kısa metrajlı bir filim gibidir. Filmin konusu değişse de bazı sahneler hep yeniden yaşanır. Tarihin tekerrürden ibaret olması gibi…
Yürekleri kocaman, hayalleri sınırsız, yaydıkları enerji ve yüreğimize serptikleri sonsuz sevgi parıltıları ile bir güneş gibi içimizi ısıtan, varlığımızın kaynağı bütün annelerin önünde saygı ile eğiliyor, sevgi ile kucaklıyorum…
Ellerinden öpüyorum ANNEM…
Merhaba Hümeyra,
her zamanki gibi güzel bir başlık ve içerik, kelimelere giydirilmiş muhteşem duygu dolu satırlar…
Doğal hayat, güzel insanlar ve duygu yüklü edebi metinler insana yaşama azmi kazandırıyor. Bu nedenle çok teşekkür ediyorum.
Erdemin Özdemir Asaf şiiri üzerine ödevine katkı yapmak için hafta sonunu “şairin Dokuza kadar on şiir kitabıyla geçirdim. Bu güne kadar tanımadığıma çok üzüldüm. Çok farklı bir şair…siz biliyorsunuzdur zaten… iyi akşamlar. sevgi ve selamlar