“Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum”
Cemal Süreyya
Bir masalı değiştirmek isteyen bir çocuğun isyanı içimde, başlıyorum bir varmış bir yokmuş diye. Renkli sayfalarla dolu bir maceraya atılıyorum araladığım kitabın sayfalarında. Taa ki aradaki boş sayfaya gelene kadar.
Uzak diyarlara yolculuğun başladığı sihirli bir halının üzerinde süzülüyorum sanki. Gökyüzünün rengi aynı, ağaçlar, çiçekler, böcekler aynı… Çehreler başkalaşmış, sözcükler başkalaşmış, dünya kabuk bağlamış tıpkı yüreğim gibi…
Tarih tekerrürden ibaretmiş ya hani, onu yaşıyorum, karıştırdığım sayfaların içinde, belki de geldiğim bu masal ülkesinde. Kaçıncı sayfaya geldiğimi bilmiyorum ama okuyorum merakla, olacakları tahayyül edemeyerek.
Biliyor musun, bir sürü kahraman ekleniyor yeni sayfalarda masalıma ama başkahramanım hala sensin. Her okuduğum sayfada seni arıyorum, belki kitabın sonunda bir sürpriz olur da, dönersin diye. Kalbim hızla çarpıyor, nefesim kesiliyor, izlerinin üzerinden her geçtiğimde. Keşke lambayı ovalayınca cinim çıksa, renkli sayfaların arasına karışan o boş sayfayı, yok ettirsem, diyorum… Çünkü seni, o boş sayfada kaybediyorum…
Kuş olup uçup geldim ben… Senelerce önce, elinden tutup yürüdüğüm, aynı havayı soluduğum, başımı dizlerine koyunca huzur bulduğum, kalbinin atışını duyduğum, ama durduğuna da tanık olduğum o diyarlardayım şimdi… Peki, sen nerdesin?
Bir bıraktın üç oldum. Sana armağanlar bile sundum… Senelerce önce bastığın topraklarla avundum. Her sayfada yine seni aradım durdum, ama sen, yine yoktun!…
Bilmem kimlerin elleri değiyor, şimdi uzaktan baktığım, o balkonumuzdaki begonyalara, ateş çiçeklerine?… Uzaktan izledim, gözlerim nemli, yüreğim kederli… Nerdesin? Balkonumuzda güneş banyosu yapan o adam da sen değilsin… Hangi yaban eller dokunuyor şimdi senin dokunduğun kapılara, pencerelere, çiçeklere?… Onlar dokunuyor da, sen nerdesin?
Kalbimin içinde, benliğimin başköşesinde, ruhumun dehlizlerinde içimdeki labirentin en ulaşılmaz yerinde. Biliyorsun babacığım, sen daima benimlesin…En derin saygı, sevgi, şükranlarımla ve daima Rahmetle anıyorum seni… Sende unutma olur mu beni!…