Kendine münhasır bir yerde tutulması gereken; sevgiden azade, münferiden algılanması gereken bir olgudur saygı.
Korku ile karıştırılmaksızın, insan olmanın gereği, hak edilendir…
Beşere dair ve ait erdemlerden yalnızca biri ama asla hafife alınmaması gereken bir olgudur saygı.
Saygı; değer vermektir, güvenmektir, samimi olmaktır.
Ne yazık ki git gide ne olduğunu unuttuğumuzdur saygı.
Hiç kimsenin tekelinde olmayan, herkesin eşit şartlarda hak ettiğidir..
Belki unutulmaması gereken en önemli şey; her bireyin saygıya değer bir varlık olduğudur. İşte tam da bu sebeple hiç kimsenin kendinden faklı olanı hor görmeye ve ayrıştırmaya hakkı yoktur.
Hangi dinden, dilden, milletten, düşünce ve fikirden olursa olsun; herkesin, yaşama, kendini ifade etme ve değerli addetme hakkı vardır bu dünyada. Bu hem dinimizin hem de sosyal toplumun bir gereğidir.
Farklılıklara saygılı olmak ve bunları zenginlik olarak görmek, insanların; düşüncelerine, yaşam tarzlarına, hayata bakış açılarına saygı göstermek “farkındalık” duygumuzun varlığının bir göstergesi değil midir?…
İnsanları; sırf kendi tercihlerinden, seçimlerinden dolayı yargılamamak, ön yargılı ve kişisel yaklaşmamak gerekir. Çünkü saygı bir davranış biçimidir, sınırlandırılmış bir görüş değildir.
Farklılıklara tahammülü olmayan insanlar; bencil, paylaşma duygusundan yoksun, sevgi anlayışları dumura uğramış insanlardır. Birey olmanın bilincine erememiş, ben merkezli yaşayan, korku dolu dünyalarına hapsolmuş canlılardır.
Küçücük dünyalarının içinde kaybolmaya mahkûm; yenilikten, bilimden, ilimden nasibini alamamış insanlardır onlar.
Tabii önce kendine saygısı olmalı insanın. Kendine saygısı olan insan, etrafındaki insanlara da saygı gösterecektir elbet. Empati kuracaktır içten içe. İçindeki yelpazenin renklerine başka paletlerden de renkleri dâhil edebilmeyi becerebilecektir o zaman. Bunu başarabilirse -karşısındaki insanın fikri, düşüncesi, tercihleri, diğerlerinin yaşamına zarar vermediği sürece- bir arada yaşamanın zenginliğine mutlaka erecektir.
Zaten insan olmanın da gereği de bunu gerektirmez mi?…
Eğer yolumuz, birbirimize saygı duymaktan azade ise, doğru hedefi bulmak ne yazık ki mümkün olmayacaktır.
O yüzden lütfen; ama lütfen çocuklarımıza saygıyı sevgiyle beraber öğretelim. Öğretelim ki kaybolmaya yüz tutmuş bu duygu, yeniden yeşersin, boy boy filiz versin ısıtsın insanların yüreklerini…
Saygıyla…
Saygı dolu bir dünyaya…